Author :
Abstract
Osmanlı Devleti, 30 Ekim 1918’de Mondros Mütarekesi’ni imzalayarak Birinci Dünya Savaşı’ndan çekilmiştir. Mütarekeden sonra İtilaf kuvvetleri zaman kaybetmeksizin mütarekenin 7’nci maddesine dayanarak Kasım 1918’den itibaren Anadolu’nun birçok bölgesini işgale başlamışlardır. 15 Mayıs 1919’da da İzmir, Yunan kuvvetleri tarafından işgal edilmiştir. İzmir işgal edildikten sonra Batı Anadolu’da işgaller yayılmış ve Hristiyan unsurlar bu mıntıkalara göç etmeye başlamışlardır. Göç eden unsurlar arasında Ermeniler de vardır. Ermenilerin bir kısmı, Birinci Dünya Savaşı devam ederken 27 Mayıs 1915’ten sonra Musul ve Halep vilayetlerine sürgün edilmiştir. Savaşın bitiminde ise bu Ermeniler, İtilaf devletleri tarafından işgal mıntıkalarına göç ettirilmeye başlanmışlardır. 1921’de ise Fransa ile Ankara Hükümeti arasında Ankara Anlaşması imzalanmış ve Ermeniler de göç ettikleri yerleri terk etmişlerdir. Ermenilerin bir kısmı Suriye ve çevresine dönüş yaparken bir kısmı da İzmir ve çevresine yönelmişlerdir. 26-30 Ağustos 1922’de Başkomutan Mustafa Kemal Paşa’nın komutasında Büyük Taarruz’un zaferle sonuçlanmasından sonra da birçoğu mütebaki Yunan kuvvetleriyle birlikte İzmir’i terk etmişlerdir.
Çalışmada İzmir işgal edildikten sonra İzmir’e yapılan Ermeni göçleri ele alınmıştır. Bu göçler ağırlıklı olarak Ermeni kaynaklarından çalışılmıştır. Konuya dair muhtelif incelemelerden yararlanılmıştır. Söz konusu bilgi ve bulgular; nitel, nicel ve karılaştırmalı yöntemle analiz edilmiştir.
Keywords
Abstract
The Ottoman Empire withdrew from the First World War, signing the Armistice of Mudros on 30 October 1918. After the Armistice, the Allied forces began occupying many parts of Anatolia as immediately as possible from November 1918, based on Article 7 of the armistice. On 15 May 1919, Izmir was occupied by Greek forces. After Izmir was invaded, occupations spread in Western Anatolia, and Christian nations began to migrate to these districts. Armenians are among the emigrating nations. Some Armenians were exiled to the provinces of Mosul and Aleppo after 27 May 1915, as the First World War continued. At the end of the war, these Armenians began to emigrate to the occupation districts by the Allied states. In 1921, the Ankara agreement was signed between France and the Government of Ankara, and Armenians left where they emigrated. Some Armenians returned to Syria and its surroundings, while others were directed around Izmir. On 26-30 August 1922, after the victory of the Great Offensive under Commander-in-Chief Mustafa Kemal Pasha, most of the them left Izmir with the remnant Greek forces.
The study discussed Armenian migrations in Izmir after Izmir was occupied. These migrations were studied mainly from Armenian references. Various studies on the subject were also used. The information and findings in question were analyzed by qualitative, quantitative, and comparative methods.
