İpek, Kuzey Arnavutluk Alplerinin eteklerinde Metohija Ovası kenarında yer alan bir şehirdir. Ne zaman ve kimler tarafından kurulduğu net olmayan bu antik şehir XIII. yüzyıl sonlarında Sırp Başpiskoposluğunun merkezidir ve 1346da Patriklik derecesine yükseltilmiştir. Eski Sırp Krallığı zamanından beri bir din ve kültür merkezi olan İpek, II. Mehmet döneminde Osmanlı hakimiyetine alınmış ve bu tarihten XIX. yüzyıla kadar bazen nahiye bazen de kaza merkezi olarak idare edilmiştir. Tanzimat döneminde Üsküp ve Niş eyaletleriyle Manastır vilayeti içinde yer aldıktan sonra en son Kosova vilayeti dahilinde oluşturulan İpek sancağının merkezi olmuştur. Bu makalede XIX. yüzyılda özellikle de Tanzimat sonrasında Osmanlı kurum ve kuruluşlarında ve toplumsal yapıda gerçekleştirilmeye çalışılan değişim ve dönüşümün İpekteki yansımaları, kazanın ekonomik ve sosyal durumu ve Osmanlı hakimiyetinden çıkış süreci değerlendirilmeye çalışılacaktır.
Pec is a city which is on the foothill of Northern Albanians Alps and near the plain of Metohija. This ancient city, it is not known that when or who by it was established, was the centre of Serbian archiepiscopate in the 13th century and in 1346 it took the degree of patriarchate. Pec, that had been a religious and cultural centre from the Ancient Serbian Kingdom, came under the domination of the Ottoman Empire during the reign of Mehmet II and it was administered sometimes as a kaza (sub-district) and sometimes as a nahiye (subdivision of kaza) until the 19th century. In the period of Tanzimat, Pec became a sub-district within the provinces, respectively Skopje, Nis and Monastir, finally became the centre of Pec district within the Kosovo province. In this paper we will try to examine how the institutional changes and transformations of the Ottoman Empire in the 19th century, especially after the Tanzimat, reflected on Pec, the social and economic circumstance of the city and the process of getting out of the Ottoman domain.