Author :
Abstract
Bu araştırmada Anadolu Beylikleri arasında siyasi ve askeri gücüyle öne çıkan Karamanoğulları ile Germiyanoğulları arasındaki siyasi ilişkilerin mahiyeti ele alınmaktadır. Ağırlıklı olarak dönemin kroniklerinden yararlanılarak hazırlanan araştırmada önce, Karamanoğulları ve Germiyanoğulları’nın siyasi tarihleri üzerinde kısaca durulmuş, akabinde bu iki beyliğin Ankara Savaşı (1402) öncesinden Germiyanoğulları’nın yıkılışına kadarki süreçteki siyasi ilişkilerinin nasıl bir seyir takip ettiğine dair bazı değerlendirmelere yer verilmiştir.
Karamanoğulları ile Germiyanoğulları arasındaki siyasi ilişkilerin kimi zaman ortak menfaatler ekseninde, fakat daha çok sınır ihlali, işgal ve siyasi rekabete bağlı olarak şekillendiği dikkati çekmektedir. Bu süreçte Germiyanoğulları, Karamanoğulları’nın mütecaviz siyaseti ve işgale yönelik saldırıları karşısında Süleyman Şah döneminden itibaren Osmanlıların himayesi altına girmeyi çare olarak görmüştür. Bununla beraber Osmanlıların gerek iç meseleleri gerekse Balkanlardaki meşguliyetini fırsat bilerek bazen bu tâbiiyetten uzaklaşma siyaseti gütmüştür. Beyliğin topraklarının II. Yakub Bey’in erkek evladı olmadığı için bu hükümdar tarafından Osmanlılara bırakıldığı söylenmekle birlikte, bunda Karamanoğulları tehdidinin de etkili olduğu görülmektedir.
Keywords
Abstract
In this study, the nature of the political relations between the Karamanids and Germiyanids principalities, which stood out among the Anatolian Beyliks with their political and military power, is examined. In the research, which was primarily based on contemporary chronicles firstly, the political history of the Karamanids and Germiyanids was briefly discussed, and then some assessments are provided regarding the political relations of these two principalities during the period from before the Battle of Ankara (1402) to the downfall of the Germiyanids.
The political relations between the Karamanids and Germiyanids principalities are noteworthy for being shaped at times around common interests, but more often influenced by border violations, occupation, and political competition. During this period, the Germiyanids, in the face of the Karamanids’ expansionist policies and attacks of invasion, saw seeking refuge under the protection of the Ottomans from the reign of Süleyman Shah onwards as a solution. However, taking advantage of both the internal affairs of the Ottomans and their engagements in the Balkans, they sometimes pursued a policy of distancing themselves from this vassalage. Although it is said that the principalitys lands were handed over to the Ottomans by the ruler Yakub Bey II due to the absence of a male heir, it is also evident that the threat from the Karamanids played a significant role in this decision.
